مقايسه وضعيت بيكاران داراي تحصيلات عالي در دو استان فارس و تهران (براساس اطلاعات و داده‏هاي سرشماري عمومي نفوس و مسكن سال 1390)

بيكاري را مي‌توان يكي از هراس آورترين مشكلات اقتصادي يك جامعه دانست و ريشه بسياري از معضلات اجتماعي و حتي سياسي را نيز، بايد در همين عارضه جست و جو كرد. بيكاري بر ابعاد مختلف اقتصادي و اجتماعي هر جامعه اي تاثيرگذاشته و باعث ناكارآمدي و اختلال در آن جامعه مي شود. نگاه به پديده بيكاري، ملاك مناسبي براي سنجش وضعيت ساز و كار يك جامعه است. در اين بين بيكاري افراد داراي تحصيلات عالي در مقايسه با سرمايه گذاري‏هايي كه هر جامعه براي اين قشر در نظر ميگيرد، مسئله‏اي قابل توجه است. در اين راستا، در اين پژوهش به مقايسه وضعيت بيكاري در افراد داراي تحصيلات عالي در دو استان كشور خواهيم پرداخت. هدف مقاله حاضر، مقايسه وضعيت بيكاران با تحصيلات عالي دراستان‏هاي فارس و تهران مي‏باشد. اطلاعات و داده‏ها از سرشماري عمومي نفوس و مسكن در سال 1390 گرفته شده است. روش پژوهش توصيفي-تحليلي است و براي محاسبه داده‏ها از نرم افزار Exel استفاده شده است. يافته‏هاي حاصل از اين پژوهش نشان مي‏دهد كه درصد بيكاري افراد با تحصيلات عالي در استان فارس بيشتر از استان تهران مي‏باشد. بدين صورت كه درصد بيكاري اين قشر در تهران 8 درصد مي‏باشد در حالي كه در استان فارس به 21 درصد مي‏رسد. اين يافته نشان دهنده فاصله سطح توسعه در ايجاد اشتغال براي افراد با تحصيلات عالي در استان فارس در مقايسه با تهران با مركزيت پايتخت است. همچنين در بين گروه‏هاي عمده رشته تحصيلي، گروه مهندسي توليد و ساخت در هر دو استان بيشترين تعداد بيكار را به خود اختصاص داده است و گروه هاي علوم اجتماعي، بازرگاني و حقوق و علوم انساني و هنر در رديف هاي دوم و سوم قرار گرفته اند