بررسي جايگاه ارتباط دانشگاه و شهر در تدوين طرحهاي جامع پرديسهاي دانشگاهي

پرديسهاي دانشگاهي از مهمترين مجموعه هاي شهري با حوزه فيزيكي تعريف شده براي تدريس و يادگيري ميباشند كه نقش غالب آنها آموزش عالي است، اما وظيفه اي فراتر از آن را نيز به عهده دارند. دانشگاه به عنوان عضو فعال و شاخص شهر در يك رابطه متقابل، بر شهر تأثير ميگذارد و از آن تأثير ميپذيرد؛ بنابراين در طراحي و تو سعه آن توجه به اجزاء و روابط ميان آن و شهر امري ضروري به نظر ميرسد. تقويت رابطه شهر و دانشگاه به بهتر شدن رابطه علم و صنعت و در نتيجه پيشرفت كشور منجر ميگردد؛ در همين راستا ايجاد فضاهاي تعامل با شهر و تقويت حس هويت در اجزا و كل آنها مهم ميباشد. در اين پژوهش با برر سي 24 نمونه از طرحهاي جامع پرديسهاي دانشگاهي، موقعيت پرديس نسبت به شهر، راهكارها و نقاط بالقوه براي توسعه تعاملات ميان دانشگاه و جامعه گردآوري شده است. استفاده از لبه هاي منعطف و نرم، به اشتراك گذاشتن فضاهاي باز و ساختمانهاي عمومي پرديس، امتداد خطوط حمل و نقل شهري در پرديس، بالا بردن كيفيت بصري پرديس در محدوده شهر، همجواري فضاهاي اقامتي و رفاهي دانشگاه با بافت مسكوني شهر با توجه به نيازهاي مشترك و ... از جمله اين راهكارها ميباشننند. يافته هاي پژوهش بيان ميدارد كه در طول زمان محوطه هاي دانشگاهي روز به روز براي شهروندان قابل دسترس تر شده اند؛ به اين ترتيب كه به مكاني فاقد ديوار و موهبتي براي جامعه در مقياس محلي و شهري تبديل گشته اند.