بررسي راهكارهاي ساخت در معماري پارامتريك (با بهره گيري از مطالعه ي نمونه هاي موردي)

معماري پارامتريك از نوين ترين شيوه هاي معماري عصر حاضر است، همچنان اختلاف نظرهاي بسياري در مورد سبك يا روش بودن اين معماري وجود دارد،بااين حال شاهد اقبال بسيار زياد معماران به اين نوع طراحي مي باشيم.از طرفي غالب بناهايي كه در دسته بندي پارامتريك قرار گرفته اند،داراي فرم هاي خاص و متفاوتي هستند كه البته از ذات اين فرآيند برمي آيد.امكان ساخت فرم هاي غيرمتعارف كه گاه از هندسه ي مشخصي نيز پيروي نمي كنند،همواره چالش بشري بوده است.لذا همگام با رشد روزافزون اين نوع معماري و بناهايي از اين دست،تكنولوژي خاص آن نيز طلب مي شد.از آنجا كه همگام با جامعه ي جهاني معماران ايراني نيز در صدد تجربه ي اين روند نوين طراحي برآمده اند،لاجرم محتاج آشنايي با تكنولوژي ها و روش هاي ساخت فرم هاي پارامتريك نيز مي باشند،چرا كه بي شناخت از نحوه ي ساخت نمي توان به درك درستي از محصول نهايي رسيد و اثر غيرقابل ساخت ،چيزي بيش از يك نقاشي نيست. در اين مقاله سعي شده تا با روش تحقيق تحليلي-توصيفي و مطالعات نمونه موردي ،پس از بررسي شيوه هاي ساخت نمونه هاي برجسته ي معماري پارامتريك ،الگويي براي ساخت فرم ها و طرح هاي نوين و شيوه ي اجراي آن ها ارائه گردد. و در نهايت با دسته بندي روش هاي ساخت و مقايسه ي آن ها راهكار هاي مناسب ساخت در هركدام از انواع توليد فرم پارامتريك و ديجتال مورد ارزيابي قرار گيرد.