آزار كلامي نسبت به كودكان نابينا در بين والدين آنها

فاقد عنوان و چكيده لاتين

آزار كلامي به عزّت نفس كودك و نوجوان صدمه زده و رشد اجتماعي و پيشرفت تحصيلي او را دچار آسيب مي كند. حضور چنين آسيب هايي در دوران كودكي مي تواند به الگوي منفي نيرومند در روابط بين فردي تبديل شود. هدف از پژوهش حاضر مقايس هي ميزان شيوع آزار كلامي نسبت به دانش آموزان نابينا و عادي در بين والدي نشان بود. جامعه ي آماري اين پژوهش عبارت بود از كليه ي دانش آموزان نابينا و عادي مقطع دبيرستانِ شهر تهران كه از ميان آنها با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس 40 دانش آموز نابينا و با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي 40 دانش آموز عادي، به عنوان نمونه انتخاب شدند. براي جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه آزار كلامي استفاده شد. نتايج به دست آمده نشان داد كه بين دو گروه از لحاظ آماري تفاوت معناداري وجود دارد، بدين معني كه ميزان شيوع آزار كلامي نسبت به دان شآموزان نابينا از سوي والدين شان بيشتر از دانش آموزان عادي بود. با توجه به ميزان شيوع بالاي آزار كلامي نسبت به دان شآموزان نابينا در بين والدي نشان، م يتوان گفت كه وجود اين رفتار منفي، مي تواند منجر به كاهش عزّت نفس، خودتحقيري، نااميدي و افت تحصيلي اين دانش آموزان شود.