بررسي تاثير انواع روش هاي كاهش تبخير آب در مخازن روباز در راستاي مديريت منابع آب براي مقابله با بحران كم آبي (مطالعه مروري)

فاقد عنوان و چكيده لاتين

مديريت منابع آب و استفاده بهينه از آب در چند سال اخير در كشورهاي مختلف از جايگاه برجسته اي برخوردار شده است. با توجه به اقليم خشك و نيمه خشك كشور ايران، كاهش مقدار متوسط بارندگي، افزايش تبخير، رشد جمعيت و به دنبال آن افزايش تقاضا به آب سالم، موجب بروز چالش هاي جدي در زمينه منابع آب كشور شده است. هرسال حجم قابل توجهي از آب در اثر تبخير از سطح مخازن روباز سدها از دست مي رود. باتوجه به هزينه‌هاي بالاي جمع‌آوري و انتقال آب از منابع ديگر، استفاده از روش هاي كاهش تبخير به منظور مديريت بهتر منابع آب براي مقابله با بحران كم آبي مي‌توانند موثر واقع شوند. در اين پژوهش مروري بر روش هاي جلوگيري از تبخير سطح آب مخازن روباز با در نظرگيري مزايا و معايب هر كدام از روش ها انجام شده است. با توجه به تحقيقات و مطالعات انجام شده در اين زمينه و مقايسه نتايج اين تحقيقات، استفاده از ورق هاي يونوليتي شناور، صفحات بتن سبك پرليتي، صفحات پلي استر و پوشش هاي فيزيكي شناور به نام فومتالات، كه ميزان تبخير را به ترتيب 75، 80، 82 و 90 درصد كاهش مي دهند به منظورجلوگيري از تبخير سطح آب، موثر واقع شده است.