نقش مادر در پيشگيري از ترس هاي كودكان

هدف اين پژوهش بررسي نقش مادر در پيشگيري از ترس‌هاي كودكان مي‌باشد. ترس در كودكان پديده‌اي رشدي است. كودكان الگوهاي طبيعي ترس را در سرتاسر دوران رشد نشان مي‌دهند (فيلد وديوي 2001، به نقل از فيلد، لاوسون، 2003). ترس از تاريكي، حيوانات، خون، ارتفاع و صدمه ديدن از ترس‌هاي شايع دوران كودكي هستند (كينگ، هميلتون، النديك، 1988). بسياري از اين ترس‌ها كوتاه مدت است؛ با اين حال در برخي كودكان، ترس‌هاي خاص شديد مي‌شود و آن‌ها را ناتوان مي‌كند. به اين صورت كه با عملكرد طبيعي آن‌ها تداخل ايجاد مي‌كند و در اين موارد تشخيص و درمان ترس لازم و ضروري است (بر اساس انجمن روان‌شناسي آمريكا؛ به نقل از موريس و همكاران، 2001). به نظر مي‌رسد با وجود رايج بودن اين مشكل در كودكان، بررسي چنداني از باب شناسايي عوامل خانوادگي مؤثر بر اين ترس‌ها صورت نگرفته است. در مقاله حاضر پس از تعريف و طبقه‌بندي ترس‌هاي كودكان و بررسي رويكردهاي مختلف در تبيين اين پديده به بررسي نقش مادر در پيشگيري از ترس كودكان پرداخته خواهد شد. اين پژوهش از نوع نظري- مروري مي‌باشد. بدين صورت كه پيشينه پژوهش در خصوص ترس‌هاي كودكان و هم‌چنين نظريات مطرح در اين خصوص مورد بررسي قرار گرفته است. سپس نقش مادر بر اساس اين نظريه‌ها مورد تحليل قرار گرفته است. در نهايت پيشنهادات و راهبردهايي براي كاهش ترس كودكان با محوريت مادر ارايه شده است.