بررسي نقش خودپنداره تحصيلي و كمال گرايي در پيش بيني فرسودگي تحصيلي دانش‏آموزان

هدف از اين پژوهش بررسي رابطه خودپنداره تحصيلي و كمال گرايي در پيش بيني فرسودگي تحصيلي در دانش آموزان مقاطع راهنمايي و متوسطه بود. جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان مقاطع راهنمايي و متوسطه مشغول به تحصيل در سال تحصيلي 1392 در شهرستان پارس آباد بود كه با روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي چند مرحله اي، 141 نفر از دانش آموزان انتخاب شدند. براي جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه خودپنداره تحصيلي، مقياس كمال گرايي و مقياس فرسودگي تحصيلي استفاده شد. جهت تحليل داده ها از روش ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چند متغيري استفاده شد. نتايج ضريب همبستگي نشان داد كه فرسودگي تحصيلي با خود پنداره تحصيلي، اعتماد دانش‏آموز، تلاش دانش‏آموز رابطه منفي (001/0p ) ولي با نشخوار فكري، ادراك فشار والدين و تمركز بر اشتباهات رابطه مثبت (001/0p ) دارد. همچنين بين فرسودگي تحصيلي و كمال گرايي رابطه معني داري وجود داشت. نتايج ضريب رگرسيون نيز آشكار كرد كه 28 درصد از كل واريانس فرسودگي تحصيلي به وسيله خودپندارة تحصيلي و كمال گرايي پيش بيني مي شود. همچنين نتايج ضريب رگرسيون نيز نشان مي دهد كه از بين متغيرها خرده مقياس هاي خودپنداره تحصيلي يعني اعتماد دانش‏آموز (05/0 p ) و تلاش تحصيلي (02/0 p ) به صورت منفي فرسودگي تحصيلي را پيش بيني مي كنند. نتايج پژوهش حاضر از نقش خودپنداره تحصيلي و كمال گرايي دانش‏آموزان در پيش بيني فرسودگي تحصيلي حمايت مي كند.