مقايسه خشم و سازگاري هيجاني در دانش آموزان با و بدون نارسانويسي

هدف اين مطالعه مقايسه خشم و سازگاري هيجاني در دانش آموزان با و بدون نارسانويسي بود. اين پژوهش يك مطالعه مقايسه اي و از نوع مورد-شاهدي بود. جامعه آماري اين پژوهش را كليه دانش‏آموزان دختر مقطع دبيرستان با و بدون نارسانويسي شهر اردبيل در سال تحصيلي 93-92 تشكيل مي داد.آزمودني هاي پژوهش شامل 15 دانش آموز دختر مقطع دبيرستان مبتلا به نارسانويسي شهر اردبيل بودند كه به روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شدند و 15 نفر از دانش آموزان عادي نيز به شيوه انتخاب شدند. براي جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه سازگاري نوجوان(RAAI) و سياهه بروز خشم حالت-صفت اسپيلبرگر2 (STAXI-2) استفاده شد. نتايج تحليل واريانس چند متغيري نشان داد كه بين دو گروه از دانش آموزان نارسانويس و عادي در زمينه خشم و سازگاري هيجاني تفاوت معني داري وجود دارد. مي توان نتيجه گرفت كه دانش آموزان نارسانويس نرخ بالاتري از خشم را نشان مي دهند و سازگاري هيجاني كمتري را نسبت به دانش آموزان عادي دارند و مشكلات آنها در زمينه سازگاري هيجاني بر عملكرد تحصيلي آنها تأثير مي گذارد.