ارتباط بين راهبردهاي تنظيم هيجاني با فرسودگي تحصيلي در دانش آموزان دختر

هدف از پژوهش حاضر بررسي ارتباط بين راهبردهاي تنظيم هيجاني با فرسودگي تحصيلي در بين دانش آموزان دختر بود. روش پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه دانش آموزان دختر دوره اول مقطع متوسطه مدارس شهر بجنورد در سال تحصيلي 95-1394 بودند. از بين جامعه آماري مذكور، 120 نفر دانش آموز از طريق نمونه¬گيري خوشه¬اي چندمرحله¬اي انتخاب شدند. براي جمع¬آوري اطلاعات از پرسشنامه¬هاي راهبردهاي تنظيم هيجاني گراس و جان (2003) و فرسودگي تحصيلي سالملا- آرو و ناآناتن (2005) استفاده شد. جهت تجزيه و تحليل داده¬ها از آزمون¬هاي ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون به شيوه گام به گام استفاده شد. نتايج حاصل از پژوهش حاضر نشان داد كه بين ارزيابي مجدد به عنوان يك راهبرد تنظيم هيجاني مثبت با فرسودگي تحصيلي ارتباط منفي و معناداري وجود دارد و بين فرونشاني به عنوان يك راهبرد تنظيم هيجاني منفي با فرسودگي تحصيلي ارتباط مثبت و معناداري وجود دارد. نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه ارزيابي مجدد به بصورت منفي قادر به پيش بيني فرسودگي تحصيلي و فرونشاني به صورت بصورت مثبت قادر به پيش بيني و تبيين معنادار فرسودگي تحصيلي دانش آموزان دختر بودند.