نقش فناوري اطلاعات و ارتباطات در آموزش و يادگيري دانش آموزان در مدارس

امروزه اهميت آموزش و پرورشي كه متناسب با نيازهاي فرد و جامعه باشد، بيش از هميشه احساس مي شود، زيرا دنيايي كه با شبكه هاي ارتباطي به هم پيوند خورده است، متقاضي نيروي كاري است كه بفهمد چگونه از فن آوري به عنوان ابزاري براي افزايش بهره وري و خلاقيت استفاده كند. تحقيقات در كشورهايي كه در استفاده از فناوري اطلاعات در آموزش از ما پيشتازتر بوده اند نشان داده است كه خودآموزي از طريق كامپيوتر و ديگر دستورالعمل هاي مبتني بر كامپيوتر در زمينه ي مهارت هاي اوليه مي تواند عملكرد دانش آموزان را در رياضي و علوم بهبود ببخشد. يكپارچه سازي IT همراه با آموزش، در پايه هاي اوليه محتمل تر است. زيرا معلمين بر توسعه ي مهارت هاي اوليه تاكيد دارند. بر همين اساس بهتر است كه آموزش با كمك IT از مقطع ابتدايي آغاز گردد و براي افزايش كارايي IT در دروس مختلف بايد محتواي برنامه هايي كه در شبكه ها در دسترس دانش آموزان و معلمان قرار مي گيرد با هدف هاي آموزشي سازگار بوده و از نظر ياددهي و يادگيري كارا و موثر باشند. نتايج تحقيقات بر اين نكته تاكيد دارد كه معلمان با اعتماد به نفس بالا و ماهر بسيار بيشتر از ساير معلمين به دانش آموزانشان تكاليف كامپيوتري اينترنتي داده اند ايجاد انگيزه در معلمان و ايجاد بستر مساعد براي مشاركت آنان در تصميم سازي ها و در تهيه ي محتواي دروس لازمه ي گسترش كاربرد فن آوري اطلاعات و ارتباطات در آموزش است.