بررسي تاثير آموزش جرات ورزي بر خودپنداره و خودكارآمدي در دختران دانش آموز مضطرب

اين تحقيق، بمنظور بررسي ميزان اثربخشي آموزشي جرات ورزي بر خودپنداره و خودكارآمدي دانش آموزان دختر مضطرب مي باشد. روش اين پژوهش از نوع طرح آزمايشي با پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل بود كه در آن جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان دختر مقطع راهنمايي) اول، دوم، سوم(منطقه يك شهر اردبيل كه در سال 1392-1391 در اين شهر مشغول به تحصيل بوده اند تعداد آنها 2800نفر بود و نمونه اي شامل 20 نفر از دانش آموزان مضطرب كه با پرسشنامه اضطراب كتل تشخيص داده شده بودند انتخاب و پس از جايگزيني تصادفي در دو گروه آموزش جرأت ورزي (20)نفر، و گروه كنترل (20)نفر مورد مطالعه قرار گرفتند. و اطلاعات از طريق پرسشنامه خودپنداره راجرز و خودكارآمدي شرر جمع آوري، و براي تجزيه و تحليل اطلاعات از تحليل واريانس چند متغيره MANOVA) )بهره گرفته شد. نتايج به دست آمده نشان داد كه افزايش خودپنداره و خودكارآمدي و كاهش اضطراب با آموزش جرات ورزي رابطه معناداري دارد. بنابراين آموزش جرات ورزي به عنوان يك مداخله تربيتي در افزايش خودپنداره و خودكارآمدي و كاهش اضطراب دانش آموزان موثر بوده است.