بررسي رابطه تعارضات زوجين و ترس از صميميت با كمرويي دانش آموزان

تعاملات والدين با يكديگر، يكي از عوامل مؤثر بر ويژگي هاي روانشناختي اعضاي خانواده و به خصوص فرزندان است. هدف از اين پژوهش بررسي رابطه تعارضات زوجين و ترس از صميميت با كمرويي دانش آموزان است. روش پژوهش از نوع توصيفي- همبستگي است. جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان دبيرستاني پسر شهر ميانه كه از بين آنها 140 نفر به صورت نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب و به پرسشنامه كمرويي زيمباردو و نيز والدين آنها به دو پرسشنامه تعارضات زناشويي ثنايي و ترس از صميميت سكوتنر پاسخ دادند. داده ها از طريق همبستگي پيرسون تحليل شدند. نتايج بيانگر رابطه مثبت معنادار تعارض زناشويي و ترس از صميميت والدين با كمرويي فرزندان آنها بود(001/0 p). به طور كلي نتايج بيانگر اين مطلب است كه هرچقدر والدين از صميمي شدن هراس داشته و تعارضات زناشويي بيشتري در محيط خانواده داشته باشند، احتمال آن كه آنها به عنوان يك الگوي منفي در يادگيري ارتباط موثر فرزندان با ديگران عمل كنند و فرزندان كمرويي را پروش دهند، بالاتر است.