مقايسه اختلالات هيجاني – رفتاري كودكان نارساخوان و عادي

اختلالات يادگيري از جمله نارساخواني موجب شكست در زمينه هاي مختلف زندگي بويژه موقعيت تحصيلي دانش آموزان و پايين آمدن اعتماد به نفس آنها شده و در نتيجه زمينه ساز بسياري از اختلالات رواني، رفتاري، روان- تني و نهايتا جسماني مي شود. نارساخواني اختلالي است كه شخص عليرغم تجارب آموزشي متعارف، در كسب مهارت هاي زباني خواندن، نوشتن و هجي كردن كه متناسب به توانايي هوشي اش باشد عاجز است. اين مطالعه با هدف مقايسه اختلالات هيجاني – رفتاري كودكان نارساخوان و عادي انجام شد.روش اين پژوهش توصيفي از نوع علي – مقايسه اي است. بدين منظور 60 نفر دانش آموز ابتدايي كه 30 نفر آن ها از طرف مدرسه به مركز تخصصي اختلال يادگيري شهرستان بابل معرفي شدند .و 30 نفر گروه مورد مقايسه از طريق روش نمونه گيري خوشه اي از بين مدارس ابتدايي شهرستان بابل به عنوان نمونه انتخاب شدند. براي هر دو گروه آزمون هوشي وكسلر كودكان، پرسشنامه ارزيابي رفتاري راتر (فرم معلم) اجرا شد. از روش هاي روش هاي آماري و آزمون T مستقل براي تحليل داده ها استفاده شد.يافته ها نشان داد بين ميانگين دو گروه نارساخوان و غير نارساخوان از لحاظ آماري تفاوت معني داري وجود دارد .مي توان گفت اقدامات درماني بايستي براساس برنامه هاي تركيبي براي دانش آموزان نارساخوان همراه با اختلال‌هاي هيجاني - رفتاري باشد و توجه همه جانبه به مشكل كودك مي تواند به درك بهتر ، تشخيص به موقع و درمان منطقي منجر شود.