شبيه سازي تراز آب زيرزميني با استفاده از مدل هاي بردار پشتيبان و مقايسه آن با مدل هاي عصبي فازي و موجك عصبي (مطالعه موردي دشت شيراز)

استفاده ي بي رويه بشر از آب هاي زير زميني براي مصارف مختلف سبب شده است كه حجم اين منابع روز به روز كاهش يابد. در اين پژوهش از داده هاي سطح آب زير زميني و بارش دشت شيراز براي مدل سازي سطح آب زير زميني استفاده شده است. در اين مقاله به مباني علمي هر سه روش به كار رفته در پژوهش اعم از SVM، ANFIS، موجك عصبي ، انواع تكنيك ها و شيوه هاي پياده سازي آنها پرداخته شد. همچنين به پياده سازي الگوريتم ها با استفاده از نرم افزارهاي موجود كه در اينجا جعبه ابزار هاي نرم افزار MATLAB انتخاب شده است، و بيان نمودار ها و مدل هاي حاصل پرداخته شد. در نهايت با استفاده از داده هاي دو گام زماني ماهيانه داده هاي 5 /19 ساله بارش و سطح تراز آب از ابتداي سال 72 تا شش ماهه دوم 92 به پيش بيني ماهيانه تراز آب شيراز پرداخته شد كه در بهترين حالات به تر تيب ضريب رگرسيون 993/ 0 ، 986 /0 و 767 /0 براي مدل موجك عصبي، ANFIS و ماشين بردار پشتيبان حاصل شد. همچنين در مورد مجموع مربعات خطا به ترتيب به 0003 /0 و 0019/ 0 و 0058 /0 براي مدل موجك عصبي، ANFIS و ماشين بردار پشتيبان حاصل شد كه دقت بسيار بالايي است. مدل موجك عصبي از ساير تكنيك ها موفق تر و مدل SVM در بين مدل ها ضعيف تر از سايرين عمل كردند.