تحليلي بر بحران آب و پيامدهاي اجتماعي آن در استان كرمان

بحران آب يكي از مسائل مهم جهاني است كه در منطقه جنوب غرب آسيا نمود بيشتري دارد. ايران به عنوان يكي از كشورهاي خشك اين منطقه داراي چالشهاي فراواني در حوزه آب است. در اين ميان استان كرمان به عنوان پهناورترين استان ايران، خشك ترين استان اين كشور است. اين استان خشك به لحاظ كشاورزي باغي، در رتبه نخست و به لحاظ مراكز صنعتي يكي از استانهاي مهم ايران به حساب مي آيد. بر اين اساس، استان كرمان نيازهاي آبي زيادي دارد و به دليل مصرف بي رويه، بيلان آب در اين استان به شدت منفي است. اين تحقيق به دنبال بررسي بحران آب در استان كرمان و پيامدهاي اجتماعي آن در اين استان است كه با روش توصيفي ـ تحليلي انجام شده است. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه پايين رفتن سطح ايستايي آبهاي زيرزميني و خشك شدن چاه ها و قناتهاي علاوه بر تهديد بخش فعاليتهاي اقتصاد كشاورزي منجر به مهاجرت روستائيان و شهرنشينان شهرهاي كوچك به شهرها بزرگ و كلانشهرها خواهد شد. اين در حالي است كه شهرهاي بزرگ استان براي تأمين نيازهاي آبي خود با چالشهاي فراواني مواجه هستند. افزايش مهاجرت باعث افزايش حاشيه نشيني، بزهكاري و به طور كلي ناامني اجتماعي خواهد شد. به طور كلي، كم آبي و مصرف بي رويه آب، خطري بزرگ براي حيات و توسعه پايدار استان كرمان است.