كاربرد ابزارهاي آمايش سرزمين گامي نو در تحقق اهداف كلان معماري پايدار(AHPومعماري)

از پيدايش خلقت ،انسانهاي اوليه با توجه به حفظ امنيت و آسايش ،همواره به دنبال سر پناه بوده اند..شكل گيري تمدنهاي متنوع و يكجا نشيني (كه لزوما بر اساس پارامترهاي جغرافيائي و زيست بوم مناطق و رشد جمعيت بوده ) ،معماري طيف وسيعتري به خود گرفت و شهرسازي به ميان آمد.در معماري معاصر، عملكرد و نظام كالبدي و شاكله كلي شهري ،آن طور كه شايسته است نبوده و رشد فيزيكي شهرها و نحوه استقرار بناها در ابعاد خرد و كلان و در سيستم مديريت و طراحي شهري آن طور كه رسالت مهندسي معماري بوده ،نمي باشد.چرا كه علمي در راستاي تحقق اهداف كلان توسعه پايدار است كه بتواند نيازها و آنچه انسان امروزي از آن انتظار دارد را مرتفع و امنيت و آسايش و پيامد آن ، مسائل اقتصادي را در حد بضاعت پوشش دهد.هدف از اين پژوهش : كاربرد ابزارهاي آمايش سرزمين به عنوان گامي نوين در تحقق اهداف كلان معماري پايدار است كه به عنوان نمونه استفاده از سيستم تجزيه و تحليل سلسله مراتبي در معماري معارفه ميشود.روش تحقيق: بر اساس هدف ،كاربردي و بر اساس ماهيت ،توصيفي تحليلي مي باشد كه از يافته هاي پژوهش ميتوان به مواردي همچون،استفاده از AHP در ابعاد خرد و كلان طراحي معماري وهچنين مديريت شهري نام برد. از ديگر يافته هاي پژوهش ،قدم نهادن در مسيري نو در راستاي توسعه پايدار با استفاده از انرژيهاي تجديد پذير و نحوه نگرش خردمندانه و منطقي به تمامي پارامترهاي تعيين كننده مي توان نام برد.پژوهش حاضر براي اولين بار از طرف نگارنده مطرح شده و تا كنون از اين ابزار ،در معماري و شهرسازي استفاده نشده است.اميد است پژوهش حاضر بتواند آن طور كه شايسته است رسالت خود را ايفا نموده و گامي به سوي توسعه پايدار و نهايتا آمايش سرزمين برداشته باشد.