خيابان و ساماندهي آن در جهت ارتقاء كيفيت محيط(نمونه موردي:خيابان امام اردبيل-مابين ايستگاه سرعين و ميدان شريعتي)

خيابان يكي از مهمترين فضاهاي شهري است و جاذب كيفيت درخور خود مي باشد. براين اساس به كيفيت زندگي شهروندان كمك مي كند،كه در آن ساكن بوده يا تنها از آن عبور مي كنند. بنابراين براي تاثير مثبت بر كيفيت زندگي شهروندان بايد كيفيت محيط فضاي شهري مطلوب باشد. از نقطه نظر برنامه ريزان و طراحان شهري، خيابان به عنوان يك فضاي شهري بايد جوابگوي فعاليت هاي مختلف شهروندان و نيازهاي روحي و رواني آنها باشد. در اين مقاله براي بررسي كيفيت خيابان نامبرده هفت مولفه (متغير وابسته) امنيت،تعاملات اجنماعي، حس مكان، دسترسي پذيري، كار بريهاي مختلط، دسترسي براي اقشار و آلودگي هاي محيطي در قالب پرسش نامه با 25 سوال تنظيم گرديد و سپس بين صد نفر از مغازه داران و خانواده هاي اطراف پخش شد و از آنها خواسته شد كه با دقت پرسش نامه را تكميل نمايند و در نهايت نتايج در قالب برنامه spss نشان داده شد.