بررسي ارتباط عملكرد شنا با سرسختي ذهني و ميزان اجتماعي شدن در دانشجويان پسر

The relationship between mental toughness and the socialization swimming performance in male students.

بخش عمده اي ازشخصيت انسان حاصل عوامل ژنتيكي است اما فرآيند اجتماعي شدن مي‌تواند با فرآيند تقويت باورها و بازخوردها و گزينش بر مبناي تجربه ها، جهت هاي خاصي را براي آن تعيين كند (پاپينو،مارش وتئودوريكيس،2004). به طور كلي اجتماعي شدن مجموعه متوازني از مهارت هاي اجتماعي و رفتارهاي انطباقي فراگرفته شده است كه فرد را قادرمي سازد با افراد ديگر روابط متقابل مطلوب داشته باشد، واكنش هاي مثبت بروز دهد و از رفتارهايي كه پيامد منفي دارد، اجتناب ورزد[1]. اجتماعي شدن در ورزش يكي از مباحث پايه اي درجامعه شناسي ورزش وفعاليت بدني است، ازهمين رو با توجه به پيچيدگي روابط اجتماعي درجوامع امروزي لزوم پرداختن به ويژگي هاي اجتماعي شدن و اثرات مرتبط با آن بيش از پيش احساس مي‌شود. از طرف ديگر تاكنون متغيرهاي روان شناختي بسياري شناسايي شده اند كه بر موفقيت و شكست ورزشكاران اثرگذاربوده‌اند. يكي از متغيرهايي كه درپژوهش هاي روان شناسي ورزشي توجه ويژه به ان شده است سرسختي ذهني مي‌باشد [2]. جونز (2002) سرسختي ذهني را به داشتن تمركز، اعمادبه نفس، كنترل و مصمم بودن در شرايط فشارزاي مسابقه و تمرين تعريف نموده است. سرسختي ذهني مهارتي است كه ورزشكاران را قدرتمند مي كند و سبب مي شود در موقعيت هاي دشوار و پر فشار از جمله تمرين، رقابت و پس از رقابت موفق عمل كنند[3]. بيشتر تحقيقات انجام شده در اين زمينه، اثرگذاري مهارتهاي اجتماعي و روان شناختي را روي عملكرد ورزشي مورد بررسي قرار داده اند و كمتر تحقيقي به بررسي اثرگذاري اين متغيرها بر اكتساب مهارتهاي حركتي پرداخته اند و از آنجاكه شناسايي و درك اين متغيرها مي تواند تا حد زيادي بر اكتساب و به دنبال آن بر اجراي ورزشكاران تاثير داشته باشد، از اين رو تحقيق حاضر به بررسي ارتباط بين اكتساب شنا كرال سينه با سرسختي ذهني و ميزان اجتماعي شدن در دانشجويان پسر مي پردازد.