بررسي استعاره هاي مفهومي در ضرب المثل هاي بوشهري با تكيه بر حوزه ي مفهومي زن

مكتب «زبان شناسي شناختي» برخلاف رويكرد بلاغت سنتي استعاره را ابزاري براي درك الگوهاي معنايي موجود در ذهن و نظام زباني انسان مي داند. در اين نظريه استعاره ها متكي بر روابط معنايي ميان واژه ها هستند كه به عنوان ابزاري براي درك نوع فهم انسان از امور انتزاعي و امور محسوس جهان عمل مي كنند. ضرب المثل هاي هر ملتي در پيوند با نظريه ي «استعاره ي مفهومي» داراي «حوزه هاي مبدأ» و «حوزه هاي مقصد» گوناگوني هستند و از طريق اين حوزه ها مفاهيم انتزاعي را به صورت ملموس براي آن ملت تبيين مي كنند. آنچه در اين پژوهش با روش و ابزارهاي نظريه ي شناختي استعاره ي مفهومي مورد بررسي قرار مي گيرد؛ ضرب المثل هاي استان بوشهر است كه حوزه ي مبدأ يا مقصد آن-ها «زن» و واژه هاي هم حوزه با آن است. هدف اين مقاله بررسي و استخراج حوزه هاي مبدأ يا مقصد زن در ضرب-المثل هاي اين منطقه است تا از طريق كاربرد اين نظريه در اين ضرب المثل ها و شناخت حوزه هاي مبدأو مقصد پركاربرد، ويژگي هاي شناختي، ساخت هاي فرهنگي، اجتماعي و جهان بيني هاي ذهن مردمان اين منطقه در ارتباط با عنصر زن بازنمايي شود. از جمله نتايج حاصل از پژوهش تركيب حوزه هاي مقصد گوناگون با حوزه ي مفهومي زن در اين ضرب المثل ها است كه از اين تركيب مي توان نوع جايگاه پايين زن در مقايسه با مردان، مسئوليت ها و نوع نگرش متفاوت به وي را استنباط نمود.