اشتغال زايي و كارآفريني در صنعت ورزش ايران

هدف اين پژوهش بررسي تاثير اماكن و باشگاه هاي ورزشي و توليدات ورزشي با پيشرفت روز افزون صنعت ورزش بر اشتغال كشور ميباشد. با نظرسنجي از مديران باشگاه ها و توليدكنندگان تجهيزات و لوازم ورزشي در شهر تهران، جمع اوري داده ها به صورت كيفي و كمي صورت گرفت. پايايي پرسشنامه از طريق ضريب آلفاي كرونباخ (0.79) تاييد شد. يافته ها حاكي از آن بود كه تفاوت ديدگاهي بين دو گروه توليدكنندگان لوازم ورزشي و مديران باشگاه ها و اماكن طبق آزمون مقايسه زوجي وجود ندارد. با رشد صنعت ورزش و حرفه اي شدن ان در كشور تقاضا براي توليدات و تجهيزات ورزشي و ايجاد اماكن ورزشي بيشتر شده و اين امر اشتغالزايي را در اين صنعت افزايش داده و به تبع سهم ورزش در متغير اشتغال را بالا ميبرد. و مهمترين عامل در ايجاد اشتغال در بخش ورزش وجود كارشناسان متخصص و مجرب در سازمان تربيت بدني و مهمترين مانع اشتغالزايي مديران ناكارامد و تغييرات پي در پي در مديريت بخشهاي ورزشي ميباشد. بنابراين، با توجه به نتايج، اولويت اصلي و بيشترين وزن در عوامل موفقيت در ايجاد اشتغال وجود كارشناسان مجرب در صنعت ورزش و سازمان تربيت بدني ميباشد و تخصصي شدن ورزشها (ايجاد فدراسيونهاي ورزشي) و وجود هياتهاي ناظر ورزشي در رده هاي بعدي قرار ميگيرد. هم چنين موانع اشتغال زايي در ورزش، كارامد نبودن و تغييرات مداوم مديريت، فقدان سيستم پاداش بر اساس شايسته سالاري و نظام شايسته سالاري براي روي كار امدن مديران جديد در رده هاي مي باشد.