اثر بخشي آموزش پذيرش – تعهد بر بهزيستي روانشناختي، هيجاني زوجين در معرض طلاق

هدف پژوهش حاضر اثر بخشي آموزش پذيرش – تعهد بر بهزيستي روانشناختي، هيجاني زوجين در معرض طلاق مي‌باشد. روش اين پژوهش آزمايشي از نوع پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل مي‌باشد. جامعه آماري كليه متقاضيان (زن يا مرد) مراجعه كننده به دادگاه‌هاي شهر اردبيل مي باشد كه از فروردين 94 لغايت شهريور 94 به منظور انجام طلاق به يكي از شعب دادگاه‌هاي شهر اردبيل مراجعه كردند. حجم نمونه اين پژوهش40 نفر (20 نفر براي هر گروه) كه به شيوه در دسترس انتخاب شد و آنها به طور تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. براي جمع آوري داده ها از مقياس بهزيستي روانشناختي، مقياس بهزيستي هيجاني استفاده شد. براي تحليل داده‌هاي اين پژوهش از آزمون تحليل كوواريانس چند متغيري (MANCOVA) استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد كه آموزش پذيرش- تعهد بر بهبود بهزيستي روان شناختي، هيجاني و رضايت زناشويي موثر است. بطور كلي، آموزش پذيرش تعهد بجاي ناديده گرفتن هيجانات و تجارب دروني، برعكس، با گرايش دادن فرد به سوي آگاه شدن از احساسات، تجارب دروني و هيجاني و پذيرش آنها و استفاده بجا و متناسب از آنها، با خود و تجارب دروني‌اش و در نتيجه با موقعيت‌ها و تعاملاتش ارتباط مناسبي برقرار كند و با نگاهي تازه آنها را تجربه كند. اين موضوع مي‌تواند باعث احساس فاعلي بهزيستي هيجاني و روانشناختي و نهايتاً موجب افزايش رضايت ارتباطي زناشويي فرد شود.