اثر تيپرينگ بر نيمرخ خلقي كشتي گيران نخبه متعاقب يك دوره تمرين فزاينده

تمرينات سنگين و طولاني‌مدت، اختلالات خلقي، همراه با كاهش عملكرد ورزشي را به دنبال دارد. كاهش بار تمرينات در دوره تيپرينگ ممكن است از افت عملكرد ورزشكاران و عوارض بيش تمريني جلوگيري كند. هدف تحقيق حاضر مطالعه اثر تيپرينگ بر نيمرخ وضعيت خلقي كشتي گيران مرد متعاقب يك دوره تمرين فزاينده بود. 24 كشتي‌گير نخبه به‌طور تصادفي در دو گروه مساوي؛ تيپرينگ (كاهش 50% حجم تمرين) و كنترل قرار گرفتند. متعاقب چهار هفته تمرين فزاينده، يك هفته تيپرينگ(كاهش حجم بدون تغيير در شدت تمرين) اجرا گرديد. نيمرخ وضعيت خلقي كشتي گيران با استفاده از پرسشنامه برونل(BRUMS) در سه مرحله؛ پيش از شروع، پايان هفته چهارم و پنجم تمرينات ارزيابي گرديد. به‌منظور مقايسه نيمرخ وضعيت خلقي قبل و بعد از يك هفته تيپرينگ از آزمون t مستقل و همبسته استفاده شد. نتايج نشان داد پس از يك هفته تيپرينگ، بين ميانگين نمرات اختلالات خلقي دو گروه تفاوت معني‌داري وجود دارد (05/0p ). نيمرخ وضعيت خلقي در گروه تيپرينگ بهبود مي‌يابد. در گروه كنترل با ادامه روند تمرينات فزاينده، نمرات اختلالات خلقي افزايش مي‌يابند. درمجموع به نظر مي‌رسد استفاده از راهبرد تيپرينگ، در پايان تمرينات سنگين كشتي و قبل از مسابقات، ضروري بوده و كاهش 50% حجم تمرينات در دوره تيپرينگ، بدون كاهش در شدت تمرينات، راهبرد مناسبي در كشتي است.