ارتباط بين ميزان استفاده از تلويزيون و بازيهاي رايانه اي با شاخصهاي پيكر سنجي، تركيب بدني و سطوح آمادگي بدني پسران 9-12 ساله دبستاني شهر انديمشك.

هدف اصلي اين پژوهش بررسي ارتباط بين ميزان استفاده از تلويزيون و بازيهاي رايانه اي با شاخصهاي پيكر سنجي، تركيب بدني و سطوح آمادگي بدني پسران 9-12 ساله دبستاني شهر انديمشك بود.اين تحقيق از نوع توصيفي و بر اساس نمونه گيري خوشه اي است كه از بين 22 مدرسه ابتدايي سطح شهرستان انديمشك با جمعيتي معادل 5518 دانش آموز به صورت تصادفي 5 مدرسه و از هر مدرسه 4 كلاس و از هر كلاس 10 نفر و با گرفتن زمان تماشاي تلويزيون و انجام بازيهاي رايانه اي از طريق دو روش اول توزيع پرسشنامه و دوم اندازه گيري شاخصهاي آنتروپومتريكي (قد و وزن)و تركيب بدني (WHR ،BMI) درصد چربي بدن و سطوح آمادگي بدني (چابكي و توان انفجاري) به بررسي ارتباط بين پارامترها پرداخته شده است. براي بررسي توصيفي از اطلاعات شاخصهاي مركزي ميانگين، انحراف استاندارد و جهت تجزيه و تحليل استنباطي از آزمون همبستگي پيرسون استفاده گرديد. نتايج اين كار نشان مي دهدكه بين استفاده از تلويزيون و بازي هاي رايانه اي با وزن بدن، شاخص توده بدن (BMI)، توده چربي و نسبت دور كمر به لگن (WHR) رابطه معنادار (P 0.05) است اما با سطح آمادگي بدني رابطه معناداري وجود ندارد (P 0.05). به طور كلي، افزايش زمان تماشاي تلويزيون و انجام بازي هاي رايانه اي ممكن است موجب چاقي واضافه وزن و افزايش شاخص توده بدن (BMI) در كودكان شود و احتمالا مي توان انتظار داشت كه با كنترل ميزان پرداختن به اين گونه رفتارهاي غيرفعال و تشويق به انواع فعاليت هاي بدني از بروز چاقي و اضافه وزن در كودكان جلوگيري كرد.