بررسي تاثير فعاليت هوازي ويژه بر شاخص هاي الكتروكارديوگرام در دختران غير فعال سالم

هدف از اجراي تحقيق حاضر، بررسي تاثير 8 هفته فعاليت هوازي بر مدت زمان شاخص هاي فاصله P-R، فاصله ST، فاصلهQT، از الكتروكارديوگرام در بين دختران غير فعال سالم بود. روش تحقيق: بدين منظور، تعداد16 نفر دانشجوي دختر غير فعال سالم انتخاب و به طور تصادفي به دو گروه آزمايش (تعداد: 8 نفر، سن 25±23 سال، قد: 25± 158 سانتي متر، وزن: 87 ± 54 كيلوگرم) وگروه كنترل (تعداد: 8 نفر، سن 37 ± 23 سال، قد: 5± 161سانتي متر، وزن: 75 ± 58 كيلو گرم) تقسيم شدند. آزمودني هاي گروه آزمايش در طي يك دوره 8 هفته-اي،40 دقيقه به فعاليت دويدن با شدت 60 تا75 درصد ضربان قلب بيشينه پرداختند. از آزمودني هاي هر دو گروه قبل و بعد از اجراي پروتكل تمريني آزمون الكتروكارديوگرام (ECG) به عمل آمد. تمام اندازه گيري ها در ليد II انجام گرفت. نتايج نشان داد كه با8 هفته تمرين هوازي، مدت زمان فاصله P-R، فاصله ST، فاصله QT افزايش معني داري پيدا مي كند. نتيجه گيري: بر اساس يافته ها چنين مي توان گفت 8 هفته فعاليت هوازي مي تواند منجر به افزايش دوره قلبي و كاهش ضربان قلب و افزايش كارايي سيستم قلبي- عروقي شود.