تاثير بازي هاي بومي محلي بر تعادل ايستا و پوياي دانش آموزان كم توان ذهني آموزش پذير

مقدمه: كم تواني ذهني يكي از ناهنجاري هاي ادراكي - حركتي دوران رشد است كه قبل از نوجواني بروز مي كند، و به طور مشخص به كودكاني اطلاق مي شود كه در سازوكارهاي شناختي و برخي رفتارهاي سازشي نقض دارند. افراد كم توان ذهني به گوشه گيري گرايش دارند و به ندرت در برنامه هاي گروهي و ورزشي شركت مي كنند كه اين عدم تحرك و انزوا طلبي آنها را به طور قابل ملاحظه اي در خطر ابتلا به بيماري هاي مزمن قرار مي دهد(1).كودكان كم توان ذهني آموزش پذير در مقايسه با كودكان عادي هم سال خود از سطوح پائين تري از تعادل و قدرت عضلاني برخوردارند(6). تعادل به وضعيت عمل و عكس العمل بين دو يا چند بخش بدن گفته مي شود. تعادل ايستا كه براي ايستادن در وضعيت طبيعي لازم است، به توانايي حفظ بدن در وضعيت هاي ثابت و تعادل پويا به توانايي حفظ آن در وضعيت هاي غيرثابت يا در حال حركت گفته مي شود(4). بازي به عنوان يكي از ابزارهاي مهم و كارآمد در زمينه توانبخشي اجتماعي معلولين جايگاه ويژه اي را به خود اختصاص داده است. در واقع اهميت بازي براي معلولين با توجه به ويژگي آنان دو چندان بوده و موجب رفع آثار و عوارض ناشي از ناتواني را فراهم مي كند(5). شواهد زيادي اثرات مطلوب فعاليتهاي منظم ورزشي را بر افراد مختلف نشان داده است ولي تحقيقات بسيار اندكي درباره تاثير بازي بومي محلي بر روي كودكان كم توان ذهني انجام شده است. بنابراين هدف از تحقيق حاضر تاثير بازي هاي بومي محلي بر بهبود تعادل ايستا و پوياي دانش آموزان پسر كم توان ذهني آموزش پذير 12تا 9 ساله بود. مواد و روش ها: تحقيق حاضر از نوع نيمه تجربي با طرح پيش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماري اين پژوهش كليه دانش آموزان(89 نفر) پسر كم توان ذهني آموزش پذير12 - 9 ساله شهرستان مهران در سال تحصيلي 93 – 92 بودند. و در اين پژوهش تعداد 30 نفر به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب و در پژوهش شركت كردندو و بر اساس ضريب هوشي و عملكردشان در توانايي تعادل به دو گروه همتراز 15 نفري تجربي و كنترل قرار گرفتند. براي سنجش تعادل ايستا از تست اصلاح شده لك لك(داراي روايي و پايايي 78/0 و 79/0) و براي سنجش تعادل پويا از تست راه رفتن پاشنه به پنجه (داراي روايي و پايايي 79/0 و 5/81) استفاده شد. سپس گروه تجربي به مدت 4 هفته و هر هفته 3 جلسه مداخله بومي محلي اجرا شد. در مدت اجرا برنامه گروه كنترل فعاليت هاي معمول خود را انجام ميدادند. و با پايان يافتن برنامه از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. براي بررسي نرمال بودن داده ها از آزمون كلمو گراف اسميرنوف و جهت مقايسه ميانگين ها از آزمون T مستقل استفاده گرديد، سطح معنا داري در اين تحقيق 05/0P مي باشد.