تاثير مصرف حاد بيكربنات سديم بر انباشتگي لاكتات خون و عملكرد بي هوازي دوندگان مرد

هدف: هدف از تحقيق حاضر بررسي اثرات مصرف بيكربنات سديم بر روي انباشتگي لاكتات خون و اجراي بلند مدت بي هوازي دوندگان مرد در شرايط ميداني مي باشد. روش شناسي: پانزده مرد ورزشكار (ميانگين و انحراف استاندارد سن7/1±6/21سال ؛ وزن49/3 ± 6/69 كيلوگرم، قد4± 175 سانتيمتر و شاخص توده بدني15/2±72/22 ) به طور داوطلبانه در اين تحقيق شركت نموده و دو مرحله آزمون مجزا را با فاصله¬ي يك هفته به اجرا گذاشتند. در هر مرحله، يك ساعت پس از مصرف دارونما يا بيكربنات سديم (300 ميلي گرم به ازاي هر كيلو گرم از وزن بدن) هر آزمودني دو تكرار دوي 800 متر، با فاصله¬ي 10 دقيقه اي ريكاوري غير فعال را اجرا نمود. براي اندازه گيري لاكتات خون، نمونه خون مويرگي قبل و بلافاصله بعد از اجراي هر دو آزمون 800 متر جمع آوري و مورد تجزيه تحليل قرار گرفت. اطلاعات بدست آمده توسط نرم افزارSPSS و با استفاده از آزمون هاي آماري t مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج: تجزيه و تحليل داده ها نشان داد، ميانگين زمان اجراي آزمودني ها از800 متر اول به 800 متر دوم در هر دو مرحله (دارو نما و بيكربنات سديم) افزايش يافته است (به ترتيب 4/7 ± 5/6 و 9/6 ± 4/6 ثانيه). اما انباشتگي لاكتات خون بعد از مصرف بيكربنات سديم به طور معني داري كمتر بود (05/0 P). مقادير لاكتات خون براي مراحل مصرف بيكربنات سديم و دارونما به ترتيب 57/0 ± 64/2 در برابر 71/0 ± 82/2، قبل از اجراي آزمون و 07/3 ± 4/17 در برابر 75/3 ± 4/20، بعد از اجراي آزمون بود (05/0 P). بحث و نتيجه گيري: تحقيق حاضر نشان داد كه مصرف بيكربنات سديم باعث كاهش انباشتگي لاكتات خون بعد از فعاليت بلند مدت بي هوازي مي شود، ولي اجراي بلند مدت بي هوازي دوندگان مرد را در شرايط ميداني بهبود نمي بخشد.