تاثير دو دوره ي تمريني بر شاخص هاي خطرزاي قلبي ـ عروقي در كودكان 12-9 ساله

هدف:هدف مطالعه ي حاضر، ارزيابي اثرات دو دوره ي تمريني بر شاخص هاي خطرزاي قلبي ـ عروقي دركودكان 12-9 ساله بود. مواد و روش ها: مطالعه اي بر روي 319 كودك 12-9 ساله انجام شد كه به طور تصادفي در دو گروه قرار گرفتند و دو نوع دوره تمريني (الف) و (ب) را دو روز در هفته و به مدت 12 هفته تجربه كردند. تمرين روزهاي دوشنبه و چهارشنبه، براي 12 هفته بود. گروه تمريني (الف) به مدت 20 دقيقه فعاليت ورزشي با شدت پايين انجام دادند و گروه تمريني (ب) به مدت 40 دقيقه فعاليت ورزشي ايروبيك را در دوره تمريني خويش داشتند. متغيرهاي شاخص توده ي بدني ، محيط كمر، درصد توده ي چربي ، فشارخون سيتوليك و دياستوليك، چربي ها، ليپوپروتئين ها، گلوكز و انسولين، قبل و بعد از دوره تمريني اندازه گيري شد. نتايج: دوره ي تمريني (الف)، فقط بر فشار خون دياستوليك تاثير معناداري داشت درحالي كه دوره ي تمريني (ب)، بر روي شاخص توده چربي بدن، درصد چربي بدن و فشار خون و ميزان تري گليسريدها تاثير داشت. اثر گذاري دوره تمريني (ب) بر ميزان فشار خون به نسبت دوره تمريني (الف) بيشتر بود. در هر دو گروه شاخص هاي مربوط به چاقي، فشار خون و چربي خون به دنبال دوره تمريني كاهش داشت. نتيجه: ورزش ايروبيكي يك استراتژي پيشرفت سلامتي موثر براي كاهش برخي شاخص هاي خطرزاي بيماري قلبي ـ عروقي است.