تاثير 12 هفته تمرين استقامتي بر مقادير پلاسمايي اپلين-13، انسولين و گلوكز رت هاي نر چاق

مقدمه: اپلين آديپوكاين تازه كشف شده اي است كه در مبتلايان به چاقي و مقاومت انسولين افزايش مي يابد. به روشني معلوم نيست تمرين استقامتي چه تاثيري بر مقادير اپلين پلاسمايي دارد. هدف پژوهش حاضر، بررسي تاثير 12هفته تمرين استقامتي بر ميزان اپلين-13، انسولين و گلوكز رت هاي نر چاق بود. روش شناسي: 14سر رت به مدت هشت هفته تحت رژيم غذايي دردسترس پرچرب دست ساز قرار گرفتند و باتوجه به شاخص لي چاقي آن ها معلوم شد. پس از چاقي، به دو گروه كنترل و تمرين تقسيم شدند. در اين مرحله هر دو گروه رژيم غذايي استاندارد داشتند. گروه تمرين به مدت 12هفته (هر جلسه 60 دقيقه از سرعت 25 تا 30 متر در دقيقه و 5روز در هفته) روي تردميل بدون شيب دويدند. روش الايزا براي تجزيه و تحليل آزمايشگاهي اپلين-13و انسولين و روش فتومتري براي محاسبه گلوكز استفاده شد. آزمون tمستقل براي مقايسه ميانگين متغيرها استفاده شد و سطح معناداري 05/0 بود. يافته ها: نتايج آزمون tمستقل نشان داد، بين مقادير پلاسمايي گلوكز، انسولين و اپلين رت هاي نر چاق گروه كنترل و تمرين استقامتي تفاوت معنا داري وجود داشت(05/0 P). همچنين، مقادير گلوكز و انسولين در گروه تمرين كمتر از گروه كنترل بود و مقادير اپلين-13 در گروه تمرين بيشتر از گروه كنترل بود. آزمون همبستگي پيرسون بين مقادير پلاسمايي اپلين-13 و انسولين(07/0=P)، اپلين-13 و گلوكز(055/0=P) پس از 12هفته تمرين استقامتي رابطه معنا داري را نشان نداد. نتيجه گيري: تمرين استقامتي شديد مي تواند با كنترل وزن و تغييرات مقادير اپلين، انسولين و گلوكزدر درمان چاقي و پيش گيري از ديابت وابسته به چاقي موثر باشد.