رابطه عزت نفس با تفكر خلاف واقع در دو و ميداني كاران مرد ليگ دو و ميداني ايران

پس از شكست، افراد اغلب تصور مي كنند كه چگونه مي توانستند نتيجه بهتري به دست آورند، در نتيجه مي آموزند كه چگونه رفتار را در آينده بهبود بخشند، اين نوع تفكر را تفكر خلاف واقع مي نامند كه داراي سه بعد منفي (تفكر خلاف واقع رو به بالا خود ارجاع بدون ارجاع و ديگر ارجاع) و يك بعد مثبت تفكر (خلاف واقع رو به پايين) مي باشد. عزت نفس به منزلة مجموعه بازخوردها و عقايدي است كه افراد در روابط خويشتن با دنياي بيروني ابراز ميكنند. عزت نفس به يك حالت رواني پوشش ميدهد و فرد را آماده ميكند تا به انتظار موفقيت، پذيرش آن و تعيين كننده هاي شخصي واكنش نشان دهد. هدف محقق از انجام اين پژوهش بررسي رابطه عزت نفس با تفكر خلاف واقع در دو و ميداني كاران مرد شركت كننده در ليگ دو و ميداني سال 93 بود. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. براي تعيين نمونه از ميان از ميان 118دونده ليگ دو و ميداني، برطبق جدول مورگان 92 ورزشكار انتخاب شد. بدين منظور براي جمع آوري داده ها از دو پرسشنامه تفكر خلاف واقع براي حوادث منفي (CTNES) و پرسش نامه عزت نفس كوپر اسميت (1967) استفاده گرديد. جهت تجزيه و تحليل داده هاي تحقيق از آزمون كلموگرف اسميرونوف براي تعيين نرمال بودن داده ها و آزمون ضريب همسبتگي پيرسون و رگرسيون چندگانه استفاده شد. تحليل داده هاي تحقيق نشان داد ميان تفكر خلاف واقع و خلق و خو و عزت نفس ارتباط و جود دارد. افراد با عزت نفس بالا با تفكر خلاف واقع رو به پايين رابطه مثبت و معنادار و افراد با نمره عزت نفس پايين تر با تفكر خلاف واقع رو به بالا (خود ارجاع) رابطه منفي و معنادار دارند.