تحليلي بر رابطه بين بازي و خلاقيت حركتي

هدف از اين تحقيق تحليلي بر تاثير بازي به خلاقيت حركتي كودكان است. در رفتار انساني، بازي فعاليتي است منطبق بر قواعد قراردادي كه غالبا سهم قابل ملاحظه اي از شانس يعني اتفاق را در بر مي گيرد بدون آنكه داراي بازده واقعي باشد. بازي كودكان نخستين وجهي است كه به واسطه آن درباره بدن و قابليت هاي حركتي آن، مي آموزند. همچنين علاوه بر اينكه وسيله اي مهم براي رشد و مهارت هاي ظريف و درشت مي باشد، به عنوان تسهيل كننده اي مهم در نمو شناختي و عاطفي اطفال به كار مي رود. اطفال با بازي به طور فعال و از طريق شيوه هاي متفاوت، در ارتقاي مهارت هاي شناختي در گير مي شوند. همان گونه كه حركت از اساسي ترين عوامل زندگي انسان است پس نقش مهمي در رشد عمومي و به خصوص رشد حركتي دارد. خلاقيت فرايند ذهني است كه شخص را به حل مساله، ايده ها، تصورات، فرمهاي ذهني، تئوري ها و محصولاتي كه منحصر به فرد و جديد هستند رهنمون مي سازد. حركت يعني زنده بودن و زندگي كردن. تمام رفتارهاي نهان و پنهان ما در حركت جلوه گر مي شود. خلاقيت حركتي توانايي ايجاد يك حركت جديد و حل مشكلات حركتي در يك موقعيت يا تكليف حركتي خاص است. به بيان ديگر خلاقيت حركتي يك نوع حل مساله است، البته با توجه به راههايي كه بدن، فضا و ابزار مي تواند براي تفريح و لذت بردن در بازي هايي كه گروه زيادي از عضلات را درگير مي كند، استفاده شود. روش تحقيق در اين مقاله توصيفي تحليلي است. بديهي است ارزيابي وضعيت حركتي كودكان امري لازم و مفيد مي باشد. اين ارزيابي ممكن است به كارشناسان تربيت بدني، متخصصان رشد و پزشكان كمك كند تا كودكاني را كه به توجه ويژه نياز دارند شناسايي كنند و نمودار فردي و گروهي از پيشرفت آنها را ترسيم نمايند و وظايف تربيتي مناسب براي آنها تعيين كنند. پيشنهاد مي شود در تحقيقات آتي رابطه بين بازي با پيشرفت تحصيلي را در كودكان تحليل كنند.