تاثيرحجم و شدت برنامه تمريني درحساسيت به انسولين

فعاليت بدني حساسيت و عمل انسولين را در افراد چاق و يا داراي اضافه وزن افزايش مي دهد. در شدت ها وحجم هاي مختلف،حساسيت بدن به انسولين متفاوت وقند خون دچارنوسان مي شود. برخي ازپژوهش ها نشان داده است كه تنها تمرين با شدت بالا (بيشتر از70% اوج حجم اكسيژن مصرفي) ميتواند حساسيت به انسولين را افزايش دهد. درحالي كه يافته هاي ديگر نشان مي دهد كه حساسيت به انسولين ميتواند با فعاليت بدني با شدت متوسط افزايش يابد. مطالعاتي هم نشان داده كه با افزايش توليد انرژي چه ازتمرين سبك وچه متوسط،خطر ابتلابه بيماري هاي قلبي عروقي كاهش مي يابد. به همين خاطر ،تجويز تمرين لازم براي افزايش مطلوب آن شناخته شده نيست.از اين رو اين مطالعه، در بررسي اين فرضيه كه تمرين باشدت بالانسبت به شدت متوسط،حساسيت به انسولين را بيشتر افزايش مي دهد،انجام شد.روش تحقيق از نوع كتابخانه اي وپيمايشي بود.يافته ها نشان داد كه در همه نوع تمرين هاي ورزشي نسبت به حالت بي تمريني حساسيت به انسولين بيشتر افزايش مي يابد ولي در گروه با برنامه تمريني كم حجم وشدت بالا ،نسبت به دو گروه تمريني كم حجم وشدت متوسط و گروه تمريني حجم بالا وشدت بالا، كمتر افزايش مي يابد.در نتيجه فعاليت فيزيكي شامل طيف گسترده اي ازشدت وحجم، مقاومت به انسولين را به حداقل رسانده وسبك زندگي بي تحرك را بهبود مي بخشد.با اين حال تمريني كه طولاني مدت(170دقيقه فعاليت در هفته) داده شود درمقايسه با تمرين كوتاه مدت(115دقيقه فعاليت در هفته)،صرف نظر از شدت وحجم تمرين،حساسيت بدن به انسولين را به طور قابل ملاحظه اي در افراد چاق ويا داراي اضافه وزن، بيشترافزايش مي دهد.از اين رو مدت زمان ورزش، بايد در هنگام طراحي برنامه هاي تمريني با هدف بهبود عملكرد انسولين طراحي شود.