مقايسة قانون اساسي مشروطه و جمهوري اسلامي درسلطنت و اصل ولايت فقيه

Name of GodComparison of the Constitutional Constitution and the Islamic Republic in the state of affairs and the principle of Velayat-e faqihyagub Ghasemi khoyi

در اين مقاله «سلطنت» و «ولايت فقيه» در قانون اساسي «نظام مشروطه» و «نظام جمهوري اسلامي» مقايسه مي شود. اصول قانون اساسي مشروطه و متمم آن در مورد سلطنت و به زمينه هاي دروني و بيروني نا فرجامي نهضت مشروطه از قبيل نبودن منطق درست گفتگو ميان جناح هاي فعال در نهضت و اختلاف علماء در مورد مشروطيت و نفوذ عوامل دول بيگانه انگليس و روسيه اشاره مي شود. همچنين اصول قانون اساسي نظام جمهوري اسلامي ايران در مورد ويژگي ها، صفات، اختيارات، چگونگي انتخاب رهبري، ياد آوري مي شود. با مقايسه دو قانون اساسي در مسئله مورد بحث عمق و غناي قانون اساسي نظام جمهوري اسلامي از لحاظ حقوقي، سياسي و اجتماعي بيشتر نمايان مي شود. امتياز اصلي قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران در تأكيد بر اصل جمهوريت و اسلاميت نظام است، كه زمينه ساز مشاركت مردم در تمام مراحل تصميم گيري هاي اساسي و تحقق رهبري فقيه جامع شرايط را فراهم نمود. قيد مطلقه در عنوان ولايت مطلقه فقيه كه بار معنايي و حقوقي خاصي دارد؛ ضمن اشاره به عدم انحصار كار كردهاي ولايت فقيه به حوزه خاص؛ به تقيد ولايت در چارچوب فقه نيز دلالت دارد؛ با توجه به اينكه در قانون اساسي ولايت فقيه جامع الشرايط مثل عدالت و رعايت مصلحت عمومي عنوان شده، هر كدام تقييدي براي ولايت است؛ بنا بر اين مقايسه ولايت مطلقه فقيه با حكومت هاي مطلقه و استبدادي قياس مع الفارق است. اين پژوهش با روش توصيفي-تحليلي و با هدف مقايسه دو قانون اساسي مذكور جهت بر طرف كردن برخي ابهامات در مسئله مورد بحث انجام گرفته است.