پيش بيني رضايت زناشويي برمبناي خودپنداره و باورهاي ازدواج

هدف از پژوهش حاضر پيش بيني رضايت زناشويي برمبناي خودپنداره و باورهاي ازدواج شهر كرمانشاه بود. پژوهش حاضر باتوجه به هدف كاربردي و شيوه ي اجراي آن همبستگي است. جامعه آماري پژوهش حاضر كليه دانشجويان متاهل دانشگاه آزاد واحد كرمانشاه در سال تحصيلي 96-1395 بودند كه تعدادآنها نامشخص است. نمونه آماري در اين پژوهش را تعداد 200 نفر از دانشجويان متاهل كه با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند تشكيل داده است. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش پرسشنامه هاي باورهاي ازدواج جونز و نلسون(1996)، خودپنداره راجرز و رضايت زناشوئي اولسون (1989 ) بود. نتايج پژوهش نشان دادند بين خودپنداره با رضايت زناشويي رابطه مثبت و معني داري مشاهده مي شود. همچنين بين باورهاي ازدواج با رضايت زناشويي رابطه مثبت و معني داري مشاهده مي شود. متغيرهاي باورهاي ازدواج و خودپنداره به ترتيب پيش بيني كننده رضايت زناشويي زوجين مي باشند.