بررسي رابطه هوش عاطفي وسلامت روان و خودكارآمدي در دانش آموزان مقطع متوسطه

هدف از اين پژوهش، مطالعه رابطه هوش عاطفي و سلامت رواني وخودكارآمدي در ميان دانش آموزان مقطع دبيرستان بود. در اين پژوهش به منظور كشف روابط بين متغيرها از روش تحقيق همبستگي و براي مقايسة دانش آموزان ممتاز و عادي با توجه به متغيرهاي مورد پژوهش از روش علّي- مقايسه اي استفاده شد . جامعة آماري كليه دانش آموزان پسر دوره متوسطه شهرستان ايرانشهر بودند. علي رغم اينكه در تحقيقات همبستگي حجم نمونه براي هر گروه 30 نفر آزمودني پيشنهاد شده است )دلاور، (1380 ؛ اما در اين پژوهش به منظور افزايش اعتبار بيروني تحقيق ، حجم نمونه براي هر دو گروه بيشتر در نظر گرفته شده است . براي انجام اين پژوهش 270 دانش آموز 127) دانش آموز ممتاز و143 دانش آموز عادي ( به روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند.نتايج حاصل نشان داد كه هر دو ابزار مورد استفاده در اين پژوهش از روايي و پايايي قابل قبول برخوردارند. نتايج ضريب همبستگي پيرسون نشان داد كه همبستگي منفي و معنادار بين ابعاد هوش عاطفي و هر يك از ابعاد سلامت رواني وجود دارد . به منظور بررسي دقيق تر روابط بين ابعاد هوش عاطفي و سلامت رواني از چهار تحليل رگرسيون چندگانه استفاده به عمل آمده است. نتايج حاصل از اين تحليل ها نشان داد كه، علائم جسماني به وسيله متغير خوشبيني و جنسيت، اضطراب به وسيله ي متغير درك عواطف خود و ديگران، خوشبيني، جنسيت و سن، اختلال در كاركرد اجتماعي به وسيله ي متغير كنترل عواطف، خوشبيني، جنسيت و سن، افسردگي به وسيله ي متغير كنترل عواطف، خوشبيني، جنسيت و سن پيش بيني مي گردند.