تاثير شركت در فعاليت هاي فوق برنامه بر مهارت هاي حل مسئله و خلاقيت دانشجويان

توانايي‌هاي حل مسئله و تفكر خلاق جزء مهارت تفكر سطح بالا هستند كه علاقه به پرورش آنها در محافل آموزشي پديد جديدي نيست. پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير فعاليت هاي فوق برنامه بر مهارت هاي حل مسئله وخلاقيت دانشجويان انجام گرفت. روش پژوهش حاضر توصيفي از نوع علي-مقايسه اي(پس رويدادي) بود جامعه آماري اين مطالعه شامل تمامي دانشجويان دانشگاه اراك در دانشكده‌هاي علوم انساني، فني مهندسي، علوم پايه و كشاورزي است. تعداد 7200 نفر در سال تحصيلي 95-94 در دانشگاه اراك شاغل به تحصيل بودند.تعداد نمونه 178نفر بود كه 89 نفر داراي فعاليت و89 نفر بدون فعاليت هستند.روش نمونه‌گيري به شكل طبقه‌بندي خوشه‌اي و سپس ازهر طبقه به شكل انتخاب تصادفي بود. در اين مطالعه جهت گردآوري داده ها از پرسشنامه حل مسئله هپنر كه شامل سه زير مقياس اعتماد به حل مسائل،سبك گرايش- اجتناب و كنترل شخصي و پرسشنامه خلاقيت عابدي شامل چهار زير مقياس سيالي،بسط،ابتكار و انعطاف پذيري بود استفاده شد. جهت تحليل داده ها از آزمون t مستقل استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد بين مهارتهاي حل مسئله و خلاقيت دانشجوياني كه داراي فعاليتهاي فوق برنامه هستند و دانشجوياني كه فاقد اين فعاليتها هستند اختلاف معناداري وجود دارد. در واقع فعاليت هاي فوق برنامه منجر به افزايش مهارت هاي حل مسئله وخلاقيت دانشجويان مي شود. بنابراين بايستي در مراكز آموزشي شرايطي را فراهم آورد كه دانشجويان به سمت انجام چنين فعاليتهايي سوق پيدا كنند.