لپتوسپيروز در اسب: بدونِ علامت، با سختيِ تنفس يا همراه با سقط‌جنين

ندارد

لپتوسپييروز يك بيماري مشترك با بيشترين پراكندگي در دنيا است. اين بيماري عفوني، به‌وسيله گونه‌هاي مختلفِ لپتوسپيرا ايجاد مي شود. پستانداران وحشي به‌ويژه جوندگان، مخزن اوليه و دائمي بيماري هستند، درحالي‌كه حيوانات اهلي نظير گاو، سگ و خوك مخزن موقتي بيماري هستند و مي‌توانند چندين ماه ناقل عفونت باشند. اين بيماري در انسان از طريق تماس با ادرارِ حيوانات ناقل و يا تماس مستقيم با خاك و آب آلوده انتقال مييابد. لپتوسپيروز در اسب به‌عنوان يك بيماريِ عفوني غيرمعمول در نظر گرفته‌شده است. بنا بر اطلاعات جديد، سرووار‌هاي لپتوسپيرا بر اساس منطقه جغرافيايي به‌طور قابل‌توجهي متفاوت هستند و مسئول انتشار لپتوسپيروز در اسب سانان هستند. بيشترين اين سرووارها به ترتيب اهميت شامل كانيكولا، گريپتوتيفوزا و پومونا مي‌باشند. اكثر عفونت‌ها بدون علامت باقي ميمانند. علائم باليني لپتوسپيروز در اسب سانان شبيه علائمي است كه در ساير گونه‌هاي حيوانات مشاهده مي‌شود. بااين‌حال لپتوسپيروز غالباً به شكلِ ديسترس تنفسي حاد شناخته مي شود. ويژگي منحصربه‌فرد لپتوسپيروز در اسب سانان يووئيت راجعه يا دوره‌اي پس از عفونت (Recurrent uveitis)، يا (Moon blindness, Recurrent iridocyclitis) به همراه چشم‌درد متناوب است كه به نظر مي‌رسد از طريق مكانيسم خود ايمني كه شامل واكنش متقاطع بين سلول‌هاي بينايي و پروتئين‌هاي غشايي لپتوسپيرا است، ايجاد مي شود. از زماني كه موارد مرده‌زايي، به دنيا آمدنِ كره‌اسب‌هاي ضعيف و به‌طور عمده سقط‌جنين پس از ماه ششم آبستني مشاهده شد و عامل لپتوسپيرايي از اين موارد جدا شد، لپتوسپيروز به‌عنوان يك بيماري مهمِ دستگاه توليدمثلي اسب نيز مطرح شد. واكسني براي لپتوسپيرا در اسب وجود ندارد. اساس پيشگيري از لپتوسپيرا در اسب سانان رعايتِ مواردِ بهداشتي، به حداقل رساندن تماس با جوندگان و واكسيناسيون ساير حيوانات مزرعه و حيوانات خانگي است. در بسياري از تحقيقات نشان داده‌شده است كه عفونتهاي لپتوسپيرا در اسب اكثراً بدون علامت باقي ميمانند و حضور آنتي‌بادي‌ها بدون حضور عامل عفوني، نشان‌دهنده اين است كه اسب در معرض ميكروارگانيسمها قرارگرفته است.