واكنش زنجيره اي پلي مراز چندگانه: بهينه سازي و كاربردهاي آن در ميكروب شناسي تشخيصي

ندارد

طي دهه‌هاي گذشته پيشرفت‌هايي كه در تكنولوژي PCR صورت گرفته، نشان داده است كه اين روش يكي از ابزارهاي كليدي در تشخيص‌هاي مولكولي مي‌باشد. از آنجا كه آزمون PCR داراي حساسيت و ويژگي فوق العاده‌اي بالايي است و از طرفي بسيار ساده و قابل اتوماسيون مي‌باشد، اين تكنيك با پيشرفت‌هاي چشمگيري در حوضه‌هاي مختلف علوم بيولوژي روبرو بوده است. بكارگيري آزمون‌هاي PCR در آزمايشگاههاي تشخيصي تحت تأثير عواملي نظير بالا بودن هزينه انجام آزمايش و يا نبود نمونه كافي قرار مي‌گيرند. اين عوامل باعث محدوديت‌هايي در خصوص استفاده از اين آزمون گرديده است. بدين لحاظ به منظور استفاده بهينه از آزمون PCR و بالا بردن ظرفيت تشخيصي آزمايشگاههاي باليني محققين نوع ديگري از آزمون PCR را تحت عنوان واكنش زنجيره‌اي پلي مراز چندگانه پيشنهاد كردند. در واقع PCR چندگانه يكي از نسخه‌هاي واكنش زنجيره‌اي پلي‌مراز است كه در آن بطور همزمان دو يا چند ژن هدف در يك واكنش و در يك لوله افزوده سازي مي‌گردند. در اين مبحث سعي شده است شرائط ايده آل و مطلوب يك افزوده سازي موفق در PCR چندگانه و نيز كاربردهاي آن در ميكروب شناسي تشخيصي مورد بررسي قرار گيرد.