زمانبندي ايستاي وظايف در محيط چندپردازنده اي به كمك الگوريتم رقابت استعماري

سيستم‌هاي چندپردازنده‌اي جهت بالا بردن سرعت سيستم و كارايي آن به وجود آمده‌اند. جهت رسيدن به اين هدف يك سيستم زمانبند كارآمد به‌عنوان يك بخش مهم براي محيط چندپردازنده‌اي ضروري هست.سيستم زمانبندي در محيط چندپردازنده‌اي بايد با استفاده از يك الگوريتم كارا، منابع سيستم را به شكلي به برنامه كاربر كه از تعداد زيادي وظيفه مستقل از هم تشكيل شده است، تخصيص دهد با توجه به استراتژي بهينه‌سازي، پارامتر خواسته‌شده(زمان) مينيمم شود. مسئله زمانبندي ايستاي وظايف در سيستم‌هاي چندپردازنده‌اي به دلايل استفاده بهينه از پردازنده‌ها و همچنين صرف زمان كمتر،داراي اهميت فراواني است.اين مسئله از رده مسائل سخت و غيرقطعي است و به دست آوردن جواب بهينه داراي پيچيدگي زماني بالايي است كه براي حل آن نمي‌توان از الگوريتم‌هاي قطعي و با پيچيدگي چندجمله‌اي استفاده كرد بلكه بايد از الگوريتم‌هاي فراابتكاري مانند الگوريتم ژنتيك، تپه نوردي، جستجوي ممنوعه، شبيه‌سازي سردكردن تدريجي و ساير روش‌هاي ابتكاري استفاده كرد.در اين پايان‌نامه براي زمانبندي وظايف در محيط چندپردازنده‌اي دو مدل پيشنهاد شده است مدل اول استراتژي الگوريتم ژنتيك استفاده شده است و مدل دوم ا الگوريتم رقابت استعماري به كار گرفته شده است و مقايسه اين دو مدل زمانبند نشان مي‌دهد كه زمانبند دوم (الگوريتم رقابت استعماري) نتايج بهتري براي زمانبندي دارد و زمان اتمام كل را در زمان كمتري انجام مي‌دهد. همچنين براي سنجش كارايي مدل پيشنهادي دوم با شش الگوريتم غيرژنتيك ETF) ، DLS ،LAST ، HLFET، ISH و (MCP نيز مقايسه شده است نتايج نشان مي‌دهد كه مدل پيشنهادي دوم (الگوريتم رقابت استعماري)زمان اتمام كل وظايف را در زمان كمتري انجام مي‌دهد، توانسته اين مقدار را بهبود دهد. .شبيه‌سازي مدل‌هاي پيشنهادي در محيط متلب انجام شده است.