بررسي نقش تعاملات اجتماعي در معماري فضاهاي فرهنگي

در ميان انواع فضاهاي شهري، فضاهاي باز عمومي، داراي اهميت ويژه‌اي از ديدگاه حيات جمعي شهروندان مي‌باشند. وجود كاربري‌هايي با عنوان فرهنگ‌سرا در جهت حفظ داشته‌هاي فرهنگي از اهميت خاصي در جوامع امروزي برخوردار ميباشند اما وجود فرهنگ‌سرايي كاربرديتر با رويكردي فرهنگي و با هدف و رويكرد تعاملات اجتماعي و امكان شناسايي رفتارهاي جديد فرهنگي در جامعه مي‌تواند تاثير زيادي در هدايت فرهنگي جامعه داشته باشد. متاسفانه در زمان حاضر بسياري از ساختارهاي معماري با فضاي شهري بيگانه هستند و جاي دارد كه رابطه ميان بيرون و درون مورد بازنگري قرار گيرد. لذا در اين مقاله سعي شده است به بررسي رابطه فرهنگي و اجتماعي جامعه و ارتقاي تعاملات اجتماعي در فضاهاي فرهنگي پرداخته شود. سوال اساسي پژوهش مطرح مي‌دارد كه چگونه نوع معماري و فرم كالبدي ساختمان در ايجاد و ارتقاي تعاملات اجتماعي تاثير گذار است؟ روش تحقيق در اين مقاله به صورت توصيفي-تحليلي مي‌باشد و روش گردآوري داده‌ها از منابع مكتوب و با استفاده از كتاب‌ها و روش تجزيه و تحليل داده‌ها به صورت كيفي مي‌باشد. فرضيه‌ پژوهش بيان مي‌دارد كه مولفه تعاملات اجتماعي در معماري فضاهاي فرهنگي ارتباط مستقيمي با كالبد معماري دارد. زندگي روزمره اجتماعي افراد به طور عمده از كنش‌هاي متقابل و تعاملات آن‌ها با يكديگر تشكيل مي‌شود. اين واقعيت كه چنين برخوردهايي در فضاهاي تعريف شده با كالبد و ساختاري متناسب رخ مي‌دهند حائز اهميت است. ‌نتايج پژوهش نشان‌دهنده آن است كه بيشترين ميزان اجتماع‌پذيري افراد در فضاهاي فرهنگي رخ مي‌دهد و فضا وكالبد معماري در اين رويداد اجتماعي تاثير بسياري دارد همچنين عواملي چون تنديس‌ها، مجسمه‌ها، چيدمان فضاها، رنگ‌ها، بافت و حركت در مسير بين فضاها... مي‌توانند در ارتقاي تعاملات اجتماعي فضاهاي فرهنگي تاثيرگذار باشند.