استفاده از انرژي تجديدپذير خورشيدي در ساختمان هاي پايدار

هدف از اين مقاله بررسي و دست يابي به شناختي از انرژي هاي تجديد پذير و روش هاي به كارگيري آن ها در طراحي ساختمان ها مي باشد. امروزه با توجه به افزايش روز افزون جمعيت و افزايش تقاضا براي استفاده از ذخاير سوخت هاي فسيلي، دو مسئله ي محدوديت اين منابع و همچنين آلودگي هاي زيست محيطي ناشي از اين منابع، يكي از اساسي ترين چالش هاي موجود در عصر حاضر مي باشد. در اين راستا پرداختن به چنين پژوهش هايي ضروري به نظر مي رسد. انرژي خورشيدي از ميان ساير انرژي ها، يك منبع انرژي در دسترس و رايگان بوده است كه مي تواند براي بحران انرژي موجود مورد استفاده قرار گيرد. روش تحقيق مورد استفاده در اين پژوهش از نوع توصيفي تحليلي بوده و براي گردآوري مطالب از ابزار مطالعات كتابخانه اي استفاده شده است. نتايج حاصل از اين پژوهش و بررسي نمونه هاي موردي موفق در اين زمينه نشان مي دهد كه با به كارگيري موارد مربوط به معماري پايدار، طراحي اقليمي و استفاده از فناوري هاي نوين ساختماني مي توان به هدف صرفه جويي در منابع انرژي هاي تجديد ناپذير نزديك تر شد.