مروري بر نقش هاي تنظيمي فاكتورهاي رونويسي پاسخگو به خشكي در گياهان

خشكي، يكي از تنش هاي فيزيكي است كه به عنوان مهم ترين عامل محدود كننده رشد و توليد گياهان زراعي و باغي در اكثر نقاط جهان، شناخته شده است. تحمل به خشكي نتيجه يك سري از فرآيندهاي سلولي، مولكولي و فيزيولوژيكي است كه شامل القا يا مهار ژن هاي مختلفي است كه منجر به تجمع اسموليت هاي مختلف، بهبود سيستم آنتي اكسيداني، كاهش تعرق، مهار رشد شاخه، و كاهش جوانه زني ميشود پيشرفت هاي قابل توجهي در زمينه بهبود تحمل به خشكي در گياهان با استفاده از روش هاي ژنتيك مدرن و ژنوميك كاركردي مانند ترانسكريپتوميكس، پروتئوميكس و متابولوميكس صورت گرفته است و در نتيجه، ژن هاي مختلف پاسخگو به تنش خشكي در محصولات، شناسايي و مشخص شده اند. اين ژن هاي كليدي عمدتا كد كننده پروتئين هايي هستندكه داراي نقش متابوليكي و يا تنظيمي هستند. در اين ميان مشخص شده است كه فاكتورهاي رونويسي از طريق تنظيم ژن-هاي پايين دستي پاسخگو به تنش، در پاسخ به تنش هاي غير زنده مختلف نقشي اساسي بازي مي كنند. فاكتورهاي رونويسي بيان ژن را از طريق اتصال به عناصر تنظيمي سيس در منطقه پروموتر ژن هاي مرتبط با تنش هاي مختلف تنظيم مي كنند. بنابراين، اصلاح ژنتيكي بيان اين ژن هاي تنظيمي مي تواند تا حد زيادي تحمل به تنش هاي گياهي را تحت تاثير قرار دهد زيرا آنها بسياري از ژن هاي پاسخگو به تنش پايين دستي را نيز به طور هم زمان تنظيم مي كنند. فاكتورهاي رونويسي پاسخگو به تنش به علت نقش عمده در تحمل به تنش هاي گياهي مورد توجه گسترده قرار گرفته اند. در اين مقاله فاكتورهاي رونويسي كليدي كه در تحمل به تنش خشكي مشاركت دارند و استفاده بالقوه از آنها در برنامه هاي اصلاحي گياهان با جزئيات، شرح داده مي شود..