فرصت ها و چالش هاي درياي خزر با تاكيد بر ورود شانه دار و پرورش ماهي در محيط هاي محصور حوزه جنوبي درياي خزر

درياي خزر محل زيست گونه ها و گروه هاي مختلفي از آبزيان از جمله پلانكتون ها تا ماهيان است كه مورد بهره برداري قرار مي¬گيرند، متاسفانه در طي دهه گذشته اين دريا با ورود و انتشار سريع برخي از گونه هاي غير بومي نظير شانه دار Mnemiopsis leidyi ، سبب تغييرات عمده اي در اين دريا شده است. بيشترين ميزان زي¬توده شانه دار در فصل تابستان با درجه حرارت 30-25 درجه سانتيگراد و بيشترين ميزان تراكم شانه دار نيز در فصل پائيز و كمترين ميزان آن در دماي 10-8 درجه سانتيگراد مشاهده مي¬شود. توزيع فراواني طولي شانه دار بيانگر اين است در حاليكه 83٪ جمعيت آن از موجودات لاروي و نابالغ تشكيل شده اند، تنها كمتر از 17٪ متعلق به گروه بالغين شانه دار مي باشد. بر اساس مطالعات غذاي اصلي شانه دار در درياي خزر مراحل ناپليوسي (نوازدي)، copepodites و بالغين گونه A. tonsa (66٪) و لارو دو كفه ايها (13٪) است. از طرفي، گرايش به ماهيان جهت پرورش در آب هاي لب شور و شور ﮔﺴﺘﺮش يافته و در بين ماهيان پرورشي ماهي آزاد اقيانوس اطلس با 51 درصد و ماهي قزل آلاي رنگين كمان با 9 درصد در دنيا از مهمترين ماهيان براي پرورش ماهي در محيط قفس محسوب مي گردند.