مطالعه اثرات پرورش ماهيان خاوياري بر پراكنش، تراكم و ﺗﻮده زﻧﺪه بزرگ بي مهرگان در ﺧﻠﻴﺞ ﮔﺮﮔﺎن

امروزه اثرات زيست محيطي ناشي از پرورش ماهي بر كيفت آب و جوامع كفزي امري بديهي بر آلودگي آب است. بهمين منظور، مطالعه اي جهت بررسي پراكنش، فراواني و توده زنده بزرگ بي مهرگان خليج گرگان در محدوده حصارهاي پرورشي ماهيان خاوياري صورت گرفت. اين تحقيق به صورت فصلي از مرداد 1394 الي تير ماه 1395 انجام شد. 5 ايستگاه با 3 تكرار به ترتيب شامل مركز حصار، 5، 25، 50 و 100 متري از حصار در نظر گرفته شد. نمونه برداري از بستر توسط نمونه بردار ون وين گرب با سطح 05/0 مترمربع (25*20 سانتي متر) صورت گرفت. تراكم، درصد فراواني و ميزان زي توده هر گروه تعيين گرديد. در مجموع 11 جنس و 10 خانواده از 3 شاخه بزرگ جانوري شامل نرم تنان (Mollusks)، بندپايان (Arthropods)، كرم ها (Annelids) مشاهده شد. بر اساس نتايج بدست آمده بيش ترين درصد فراواني نمونه ها در طول سال متعلق به خانواده پيرگوليده و(Pyrgulidae (Hydrobiidae و كوكليپويده (Cochliopidae) از شكم پايان (Gastropods) به ترتيب 83/33 % و 05/26% كمترين آن متعلق به خانواده گاماريده (Gammaridae) از سخت پوستان (Crustacean) با 05/0 % بودند.