ارزيابي اثرات زيست‌ محيطي پرورش ماهيان در قفس بايد ها و نبايد ها در درياي خزر

پيامد تكثير و پرورش آبزيان در قفس عبارتند از: ‌ اثرات‌ آلودگي‌ پسماند هاي زائد، به انحصار درآوردن سواحل آزاد و مسدود كردن پلاژهاي عمومي، انباشت مواد وسايل و تجهيزات ، ساختارها و سازهاي سيماني ، پلاستيكي و فلزي و برهم زده مطبوعيت‌ بصري‌ سواحل درياها و درياچه ها، ناسازگاري‌ با ساير اشكال بهره‌برداري‌ از منابع‌ طبيعي‌ تجديد شونده‌ (عمدتاً از نظر‌ تفرج گاهي‌، ماهيگيري‌، وحفاظت‌ مانگرو، تالاب‌ و حيات‌ وحش‌)، معرفي‌ گونه‌هاي‌ غيربومي‌ و آلودگي‌ انگلي، ويروسي ، باكترياي و ژنتيكي‌ ماهيان‌ و ساير آبزيان وحشي‌، اختلال در رژيم هاي هيدرولوژيكي، اختلال در نظام اكولوژيكي و شبكه ها و زنجيره هاي غذايي و نابودي اين نظام و يا دگرديسي اكوسيستمي و ايجاد توالي در اين نظام با جايگزين شدن گونه هاي مهاجم و يا خارجي با گونه هاي زادبوم و آندميك يا بومي از يك طرف و طيف‌وسيع‌ معضلاتي‌ كه‌ در برگيرنده‌ پيامدهاي‌ اجتماعي‌، اقتصادي‌ و زيست‌ محيطي‌ است‌ را در بر مي گيرد. آگاهي و پيش بيني اين اثرات مي تواند ما را در تخفيف‌ اثرات‌ آلودگي‌ تكثير و پرورش آبزيان و تباهي نظام زيست محيطي از طريق‌ مديريت‌ زيست‌ محيطي‌ و كاربرد اصول‌ اين نوع مديريت‌‌، به منظور كنترل شرايط زيست محيطي كمك كند. در اين مقاله به اين مسائل پرداخته شده و راهكارهاي توسعه درمسير پايدارتر ارائه شده است.