مروري بر موجودات بيوفولينگ در آبزي پروري دريايي و تاثير پارامترهاي زيستي و غيرزيستي بر جمعيت آنها

براساس آمار FAO ، 30 درصد از كل آبزي پروري، مربوط به آبزي پروري دريايي مي باشد. يكي از مشكلات اصلي در پرورش ماهي در محيط هاي محصور وجود موجودات چسبنده يا بيوفولينگ بوده كه با چسبيدن به تجهيزات، سازه ها و ادوات شناور در دريا و تشكيل بيوفيلم، باعث از بين رفتن آنها شده بطوريكه آمارها نشان مي دهد كه بين 10-5 درصد از كل هزينه صرف شده در آبزي پروري دريايي مربوط به كنترل موجودات فولينگ بوده كه اين ميزان معادل 3-1/5 ميليون دلار مي باشد. موجودات بيوفولينگ شامل ميكروفولينگ ( باكتريها، دياتومه ها و ميكروجلبك ها) و ماكروفولينگ ( بالانوس ها، صدف هاي دو كفه اي، خزه زيان، و ژله ماهيان ) مي باشند. بيوفولينگ ها با چسبيدن به تورهاي قفس، باعث اختلال در جريان آب و كند شدن آن، تجمع مواد دفعي و ضايعات غذايي، كاهش اكسيژن محلول و افزايش استرس در ماهي شده و در نتيجه با كاهش سيستم ايمني، ماهي نسبت به بيماريهاي مختلف حساس مي گردد. از مهم ترين ويژگيهاي جوامع بيوفولينگ ميتوان به تغيير در تركيب گونه اي و ساختار جمعيت در زمان هاي مختلف اشاره كرد كه تغييرات مذكور تحت تاثير عوامل زيستي (رقابت، نشست كنندگان اوليه، ذخيره لاروي) و غير زيستي ( دما، شوري، pH ، بستر، نوع تور و قفس و جريانات آبي) مي باشند. در اين مطالعه به مهمترين موجودات چسبنده در آبزي پروري و تاثير فاكتورهاي مختلف بر جمعيت آنها اشاره ميگردد.