رويكرد كاربردي به صنعت توريسم و گردشگري استان گلستان به عنوان يك سيستم

نگرش سيستمي، رويكرد نسبتاً جامعي براي درك، تجزيه و تحليل، برنامه ريزي و پويايي گردشگري است؛ در اين رويكرد بخوبي مي توان بخش ها و عوامل تاثير گذار بر گردشگري را هم چون گردشگران، جامعه ميزبان، سازمان ها و شركت هاي ذي ربط، محيط و غيره را به صورت به هم پيوسته مورد بررسي و تجزيه و تحليل قرار داد و آنها را سازماندهي كرد. به عبارتي ديگر، نگرش سيستمي واقعيت، بنيان و اساس گردشگري را در كليتي منسجم به تصوير مي كشد و پيوند بين اجزاء وعناصر بخش عرضه گردشگري، اعم از جاذبه ها، حمل ونقل، واحد هاي اقامتي، خدمات، سازمانها و ... با تقاضا ( گردشگران) در سطوح مختلف محلي، منطقه اي، ملي و بين المللي نمايان مي سازد تا برنامه ريزان براي پويايي آن در عرصه رقابت جهاني تلاش نمايند. هدف اصلي اين پژوهش، آن است تا دريچه اي نو، براي پژوهشگران و مديران و دست اندركاران گردشگري كشور ايجاد كند و ضمن پرهيز از بخشي نگري گردشگري ، بتواند با ايجاد مديريت يكپارچه در راستا پويايي گردشگري شهر و منطقه، انطباقي بين عرضه و تقاضا ايجاد نمايد. همچنين پژوهش حاضر از مباني نطري بر پايه نظريه سيستمي است و روش تحقيق به كار گرفته شده توصيفي- تحليلي از كل به جزء مي باشد؛ بعلاوه روش جمع آوري اطلاعات برمبناي كتابخانه اي- اسنادي و نيز ميداني است