تاثير مقدار كاربرد نوع كاتيون سطحي و اندازه ذرات كاني سپيوليت بر كاهش آبگريزي يك نمونه خاك آلوده به نفت

Effects of applying dose type of saturating cation and size of sepiolite particles on alleviation of water repellency in a petroleum contaminated soil

يكي از معضلات عمده خاكهاي آلوده به نفت به ويژه در مناطق خشك دنيا آبگريزي است. اين مطالعه با هدف بررسي تاثير كاربرد كاني سپيوليت ايراني بر كاهش آبگريزي يك نمونه خاك آلوده به نفت استان خوزستان و بررسي تاثير عوامل مختلف مانند مقدار كاربرد كاني (2، 4 و 8 درصد وزني)، اندازه ذرات (53-25 ميكرون و كوچكتر از 2 ميكرون) و نوع كاتيون موجود بر سطوح تبادلي (سديم و كلسيم) بر خاصيت آبگريزي خاك انجام شد. ويژگي آبگريزي خاك نيز از روش زمان نفوذ قطرات آب تعيين گرديد. نتايج نشان داد كه بيشترين ميزان كاهش در آبگريزي خاك مورد مطالعه در نتيجه كاربرد 2 درصد سپيوليت به دست مي آيد. همچنين نتايج نشان داد كه استفاده از كاني هاي سديم دار نسبت به كاني هاي حاوي كلسيم تاثير بيشتري بر كاهش آبگريزي خاك مورد مطالعه دارد؛ به گونه اي كه ميانگين مدت زمان نفوذ قطرات آب به خاك در تيمار اشباع با سديم 22 درصد و در تيمار اشباع با كلسيم حدوداً 13 درصد نسبت به شاهد كاهش نشان داد. به علاوه، كاهش اندازه ذرات كاني سپيوليت تاثير معني داري بر كاهش آبگريزي خاك نشان نداد.