تغييرات مكاني و فصلي نرخ فرونشست گرد و غبار در شهر تهران و ارتباط آن با برخي پارامترهاي اقليمي

Spatio- Seasonal variation of dust deposition rate in Tehran City and its relationship with climatic parameters

در اين پژوهش توزيع مكاني نرخ فرونشست گرد و غبار فصلي با برخي فاكتورهاي اقليمي مؤثر بر آن در شهر تهران مطالعه شد. گرد و غبار توسط تله هاي شيشه اي مستقر در بام ساختمان هاي يك يا دو طبقه در 44 نقطه شهر تهران، طي چهار فصل، نمونه برداري شد. نتايج نشان داد، بيشترين نرخ فرونشست به فصل تابستان و كمترين آن به زمستان اختصاص دارد. همبستگيهاي معني دار منفي ميان نرخ فرونشست گرد و غبار با ميزان بارش و رطوبت نسبي و مثبت با ميانگين دما وجود دارد. به نظر مي رسد، افزايش نرخ فرونشست گرد و غبار در تابستان به دليل دماي بالا، بيشتر شدن تبخير سطحي از خاك ها، وجود بادهاي غالب و در نتيجه خشك شدن سطح خاك باشد.

In this research, spatial distribution of seasonal dust subsidence and affected climatic factors in Tehran were evaluated. Dust samples were gathered from 44 building roofs by glass traps at 4 seasons of the year. The most magnitudes of dust subsidence was seen at summer and the least ones were at winter. Statistical analysis revealed significant regression between dust magnitudes and precipitation, relative humidity, wind speed and temperature. It seems that high temperature, more evaporation, and more dryness of surface soils in summer lead to the most dust formation in this region.