تحليلي بر توزيع فضايي فضاي سبز و نقش آن بر كيفيت زندگي شهري

رشد صنعت و افزايش جمعيت در شهرها، به ساخت و سازهاي سوداگرانه اي منجر شده‌است اين ساخت و سازها به موضوعات بهداشتي، تامين نور كافي و هواي سالم و فضاهاي گذران اوقات فراغت توجه كافي نمي كنند. از سوي ديگر، ضرورت ايجاد كاربري‌هاي جديد شهري، براي پاسخگويي به نياز هاي روز افزون شهرنشينان به تدريج باعث كاهش سهم فضاي سبز و باغ هاي شهري گرديده است كه ماحصل آن آلودگي هاي زيست محيطي موجود مي باشد. فضاي سبز شهري به ‌عنوان بخشي از فضاي باز شهري عامل اصلي در ساختار سيماي شهري، بهبود شرايط اكولوژيكي ،گذران اوقات فراغت و تفريح محسوب مي ‌شود. اهميت فضاي سبز در محيط شهري تا آن حد است كه به عنوان يكي از شاخص هاي توسعه يافتگي جوامع مطرح بوده و در عين حال معياري براي ارتقاء كيفيت فضاي زندگي محسوب مي شوند. از اين رو توزيع و پراكنش متعادل آن در سطح شهر اهميت بسياري دارد. بنابراين ماحصل اين كمبود فضاي سبز و توزيع نسبتاً نامتناسب فضاي سبز در شهر جنگل، كيفيت پايين زندگي شهري، عدم سلامتي، سرزندگي و شادابي، سرگرمي، اوقات فراقت، تفريح، احساس آسايش و راحتي، خوشبختي و نهايتاً بروز بيماريهاي رواني، ناهنجاريهاي اجتماعي، اعنياد، طلاق، خودكشي، جنگ و دعوا و بزهكاري، بداخلاقي و... مي باشد.