تاثير بازخورد خودكنترل و بازخورد آزمونگركنترل پس از كوشش هاي خوب در تمرين دو نفره بر يادگيري مهارت حركتي

هدف تحقيق حاضر، بررسي اثر بازخورد خودكنترل و بازخورد آزمونگر كنترل پس از كوشش¬هاي خوب بر اكتساب و يادگيري سرويس بلند بدمينتون در تمرين دو نفره مي¬باشد. براي دست¬يابي به اين هدف، آزمودني¬ها به طور تصادفي به سه گروه بازخورد خودكنترل، بازخورد آزمونگر كنترل پس از كوشش¬هاي خوب و جفت شده تقسيم شده و در مرحله پيش آزمون، 20 كوشش مهارت سرويس بلند بدمينتون را انجام دادند و پس از آن طي 6 هفته و هفته¬اي يك جلسه در 10 بلوك شش¬تايي به تمرين مهارت پرداختند. به منظور يكسان¬سازي تواتر بازخورد، در هر دسته تنها به سه كوشش بازخورد ارايه گرديد (تواتر بازخورد 50%). در پايان مراحل تمرين، آزمون اكتساب انجام و آزمون يادداري و انتقال 72 ساعت بعد از پايان مرحله اكتساب برگزار شد. به منظور تجزيه و تحليل داده¬ها از آزمون¬ تحليل واريانس يك طرفه و آزمون¬هاي تعقيبي توكي و شاپيروويلك در سطح معناداري 05/0 P استفاده شد. نتايج تحقيق نشان مي¬دهد كه تمرين دو نفره بر يادگيري مهارت¬هاي حركتي تاثير به¬سزايي دارد و موجب افزايش عملكرد يادگيرنده¬ها مي¬شود. تمامي گروه¬ها عملكرد معناداري در مراحل آزمون داشتند. گروه¬ بازخورد خودكنترل با تفاوت اندك نسبت به گروه بازخورد آزمونگركنترل پس از كوشش¬هاي خوب، بهترين عملكرد را در يادگيري مهارت از خود نشان مي¬دهد.